Tolong Bijak Sikit!

Bila konsep pecah dan perintah digunakan, maka yang terhasil ialah kumpulan itu akan menjadi berpuak-puak. Kebaikan cara ini ialah setiap pecahan tadi akan mempunyai kepakaran dalam bidang mereka, kelemahannya pula ialah kesukaran komunikasi di antara pecahan. Cara ini kesannya cepat maka tak boleh guna, duakali berturut-turut. Ia perlu di mikro manage dan perlu bijak menguruskan maklumat.

Bila konsep veto digunakan, kumpulan akan menjadi satu. Pecahan yang terhasil tidaklah banyak. Bahananya ialah impak yang terhasil dari setiap pecahan itu menjadi besar. Cara pengurusan tradisional ialah samada melalui psikologi organizational behavior atau style chain of command. Ramai juga yang gunakan konsep fear. Ada yang bergantung sepenuhnya pada autokratisme. Kebaikan cara ini ialah pentadbiran kumpulan menjadi mudah dan ringkas. Keburukan ialah kumpulan menjadi pahat yang perlu ditukul.

Mana ada konsep samarata. Mana ada konsep kongsi sama-sama. Bila  ada dua pihak, pasti akan ada konspirasi. Pasti akan ada persaingan. Pasti akan ada yang tak puashati. Dapatlak dalam hal pemerintahan. Jika benar satu pihak itu mahukan kesamarataan, mereka sepatutnya tak kisah siapa yang memerintah asalkan yang memerintah memenuhi kriteria mereka. Orang yang melaung-laungkan kesamarataan tapi sibuk nak jadi pemimpin sebenarnya ada agenda lain, selain dari nak jadi seorang yang adil. Pemimpin sebenar ada perjuangan. Dan dia terus dalam perjuangannya, walaupun lama kelamaan semakin sukar dan semakin berat cabaran yang perlu ditanganinya.

Namun diantaranya, mana-mana pemimpin yang menggalakkan perpecahan, yang mengajak kita jadi bodoh atau yang memperbodoh-bodohkan orang lain, kita tolak awal-awal. Ini bukan zaman tok kadok. Ini zaman fakta dah bukti. Air liur n bulu dah tak laku.

Tolong bijak sikit masa berkempen!