Thursday, December 23, 2010

Wali Dari Bangi (KANTOI laaa)



"Wan!" panggil abang karkun. Aiseh...Kening abang bercantum lagi laaa...Tah kenapa dada aku berdebar-debar. Brader bus stand kat belakang dia cuma memerhatikan. Aku dengan sedaya upayanya cuba membayangkan nasi lemak, ayam goreng berempah dan Kitab-Kitab yang kami bawak balik dari Indonesia.

"Ye, bang?" tanyaku blank. Mataku tertutup sebab masih cuba memakrifatkan imej nasi lemak.
"Takyah nak cover-cover" kata abang karkun. Gila serius muka dia. Brader meng cover ketawanya di belakang. Abang karkun berpaling dan mengushar brader. Brader berenti ketawa.

"Ni amender tabligh leak ni? Sapa punya idea, ni?" tanya abang karkun. Dada aku semakin bergoncang..Habis laaa. Cover-up aku dah terkantoi..

"Saya!" kata Atan.
"Saya jugak!" kata Abu pulak. Aku memandang mereka berdua. Aku memang tak budget jawapan dari mereka yang macam ni sebab aku masih sibuk membayangkan imej nasi kerabu pulak. Aku rasa dah tak payah kot. Sebab dah kantoi dah..

"Errr...Err...Anu..." aku terkapai-kapai mencari perkataan yang sesuai sebagai alasan. Aku tau abang boleh detect kalau aku tipu. FBI pun boleh tau, inikan pulak abang karkun.


"Dah-dah..Malam kang aku nak jumpa dengan korang bertiga!" tegas abang karkun lagi...
"Bawak laptop ngan line internet sekali" kata abang karkun.


Perjalanan kembali ke Rembau agak senyap. Abang karkun ngan brader bus stand berdengkur cam enjin motorbot disel kat belakang. Aku tak dapat melelapkan mataku. Otakku blank. Atan tengah drive. Abu cam biasa, sekejap bercakap. Sekejap menyanyi.



"Kau takde bawak ole-ole ke dari Indon?" tanya Abu memecah kebuntuanku.
"Hah? Kote?" tanyaku mamai.


"Kote apa pulak. Ole-ole. Satay tulang ke. Ketayap Jawa ke..." kata Abu.
Aku tak dapat fokus. Kepalaku asyik memikirkan akan jangka hayat blog payabesarpedas yang semakin pendek. Mungkin malam ni ialah ajalnya...

Atan Dan Abu

gambar curi

"Weiiii...Rindu la ngan kau" kata Atan padaku. Aku senyum padanya.

"Kalau rindu, tolong angkat beg ni" kataku sambil menghulurkan bagasiku. Atan menyambutnya.

"Bukan rindu, Wan. Asyik kena bahan jer ngan aku. Takde orang nak backing" kata Abu yang kat depan kami. Abang karkun tengah borak amender ntah ngan brader.

"Ohhh? Tak ikhlas" usikku pada Atan.

"Hehehe...Saya baru tahap beramal untuk ganjaran dunia" jawab Atan...

"Itu tahap pertama tu..." kataku.

"Berapa tahun dah dok kat tahap tuu jer" usik Abu lagi..Abu suka membahan Atan. Dan aku tak senang dengan sikap sebegini (walaupun aku kengkadang membahan si Mehmet El). Tapi aku senyum. Mengantuk lebih menguasai.

Kemanakah selepas ini?

Sepi.

Sunyi.

Sedih.

Bersendiri.

Ke manakah nak ku pergi?

Ibu bapaku tak peduli
Orang sekelilingku tak memahami
Dan Kau

Ya, Kau

Kau lah satu-satunya harapanku
Aku mengaku aku yang bersalah
Aku mengaku aku yang kalah
Dan aku mengharapkan Kau

Ya, Kau



Ampunilah aku Ya Allah
Aku sepi tanpa kehadiran Mu
Terimalah aku kembali

Lain-lain cerita berkaitan:

Related Posts with Thumbnails